Verzamelde columns deel 2

'Iemand moet het doen en 49 andere columns van Sjaak Koolen', zo heet de eerste echte uitgave van Uitgeverij Baard & Kale. De bundel met verzamelde columns van Sjaak Koolen verscheen eind 2012, ter gelegenheid van het grote evenement Kersthuis Waalwijk. Dankzij enkele sponsoren kon de opbrengst van deze columnbundel van Brabants Dagblad-journalist Sjaak Koolen naar het Kersthuis gaan en de twee goede doelen waarvoor geld werd opgehaald: hospice Francinus de Wind en Toon Hermans Huis Waalwijk (tegenwoordig: Inloophuis Toon Waalwijk). Bij het evenement, dat plaats had van 13 tot en met 16 december op het Raadhuisplein in Waalwijk, werd door de lokale gemeenschap 125.000 euro opgebracht.
'Iemand moet het doen' is een handzaam boekje van 72 pagina's. Er staan vijftig columns in van Sjaak Koolen. Daarnaast bevat de uitgave prachtige foto's van de Waalwijkse topfotografen Luuk Aarts en Frank Trommelen; zij laten een heel andere kant van deze regio zien. Voor de vormgeving tekende grafisch ontwerpster Chantal Berber uit Waalwijk. De eindredactie deed Johan van Grinsven. Het boekje is in eigen beheer uitgegeven. Het Brabants Dagblad stond hiervoor de rechten af. Alle betrokkenen werkten belangeloos mee aan de totstandkoming van het boekje.
'Iemand moet het doen' is niet het eerste boek van Sjaak Koolen. In 2009 verscheen de eerste bundeling van zijn veelgelezen en -geprezen columns. Dat boekje heette 'De reünie en 50 andere columns van Sjaak Koolen'.

Titel: Iemand moet het doen en 49 andere columns van Sjaak Koolen. Auteur: Sjaak Koolen. Eindredactie: Johan van Grinsven. Vormgeving: Chantal Berber. Uitgever: Uitgeverij Baard & Kale. ISBN: . Prijs: 8,95 euro. Verschenen op .

Meer over De reünie
Meer over De Sjaak #1
Meer over Niemand deed het

Uit de column: Laat ons bidden

’De zomer van 1976 was mooi en warm. Bijna sensueel zelfs. Dat gold vooral voor de negentiende augustus van dat jaar. Ik trad toen in het huwelijk. En mijn vrouw ook. De kerk van St. Jan de Doper in Waalwijk was het religieuze theater waar pastoor Reulen (pastoors hadden in die tijd nog geen voornaam) ons de ringen overhandigde. Bij het verlaten der kerk werden we omringd door enkele huwelijkstoeristen, die speciaal waren gekomen om de bruid te keuren. Met de bruid was niks mis. De bruidegom mocht er trouwens ook wel zijn. En nog.'

De presentatie van Iemand moet het doen

Een impressie van de presentatie van 'Iemand moet het doen en 49 andere columns van Sjaak Koolen', op 27 november 2012 in zaal Castle City aan het Sint Jansplein in Waalwijk. Het eerste exemplaar van de columnbundel was voor Waalwijker Hans Brekelmans, die een spilfunctie vertolkte in de totstandkoming van Kersthuis Waalwijk. Voor de uitreiking van het eerste exemplaar legden bekende Waalwijkers Sjaak het vuur aan de schenen met hun prangende vragen waarop Sjaak openhartig en humoristisch antwoord gaf. Voor deze keer werd de interviewer ondervraagd….

Het openingswoord door de auteur zelve
Harry Hens praatte de presentatie aan elkaar. Ina van Cromvoirt was de gastvrouw.
Met familie van de auteur op de eerste rij
Onder de gasten onder anderen Daphne van Breemen, Chantal Berber en Mireille Kleijngeld
Een van de gewaardeerde vragenstellers was Harrie van Oudheusden, de meest oudgediende onder de correspondenten van het Brabants Dagblad
Onder de aanwezigen tal van Waalwijkse prominenten
Ook Hans van Dijk vroeg Sjaak Koolen het hemd van het lijf; hij is dan ook van de mode
Mieke Koolen - de wederhelft van Sjaak - en eindredacteur Johan van Grinsven, wederhelft in Baard & Kale
Fotograaf Luuk Aarts komt met gulle gaven voor Sjaak: een speciale editie van een stripboek van Baard & Kale
De rollen omgedraaid: Jackie Smit uit Kaatsheuvel leest een column voor aan Sjaak
Meer prominente vragenstellers: Marion van Limpt van Baanbrekers
Het eerste exemplaar van Iemand moet het doen ging naar Hans Brekelmans, toen nog geen wethouder, maar grote man achter de schermen van Kersthuis Waalwijk
Bloemen en bedankjes voor de fotografen, vormgeefster en sponsor die Iemand moet het doen mogelijk maakten
Geanimeerde gesprekken na afloop van de presentatie tussen Waalwijkse prominenten
En dan ook nog: signeren

CASTLE CITY, WAALWIJK, 27 NOVEMBER 2012

De column die leidde tot Kersthuis Waalwijk....

Iemand moet het doen

Om het eerlijk te zeggen: ik ben geen man van overdreven sentimenten. Een kerstgevoel van gemiddeld één dag per jaar is voor mij bijvoorbeeld al genoeg. Ik kan mijzelf en anderen daarmee voldoende gerieven. Een snuifje kindeke Jezus, meer hoeft het niet te zijn. Dit jaar kost het me wat meer moeite om het kerstgevoel te vangen dan anders. Ik mis toch wat sfeer. Thuis hebben we kerstfeestelijk gezien alles aardig op orde. De traditionele kerstboom van dertig hele centimeters staat er keurig opgetuigd bij. En met de naar schatting dertig jaar oude versieringen die aan de lamp en voor het raam hangen, is ook niets mis.
Toen ik me deze week meermaals in het centrum van Waalwijk vervoegde, kwam ik erachter waar het aan schort. Laat ik het maar botweg zeggen: winkeliers, andere neringdoenden en de gemeente hebben alle kosten en moeite gespaard om het kerstfeest in materiële zin vorm te geven. Kerstmis 2011 zit duidelijk alleen van binnen. Hoewel, dat is ook weer niet helemáál waar. Op het Raadhuisplein ontwaarde ik namelijk een ongemotoriseerd voertuig met daarop een lichtgevend reclamescherm. Enkele ondernemers deden mij en andere passanten op itsende wijze een kerstboodschap en hun beste wensen voor 2012 toekomen.
Ik stond een tijdje naar het scherm te kijken. Opeens drong het tot me door dat op de plaats van dat reclamevoertuig een van gemeentewege verstrekte en aangeklede kerstboom had kunnen en moeten staan. Maar er stond geen boom. Vorig jaar trouwens ook al niet. Wegens herhaald vandalisme in het verleden heeft de gemeente besloten geen
kerstboom meer te plaatsen op het Raadhuisplein, hoorde ik later van de wethouder van kerstboomzaken. Zelfs heilige dagen zijn kennelijk niet onschendbaar. Die wetenschap stemde me treurig.
Terwijl ik daar op het Raadhuisplein stond, drong zich dan ook de ge- dachte op dat het anders moet kunnen. Waarom maken we het niet gezellig met een eigen versie van het glazen huis? Volk op de been, reuring in de stad. Ik wil best een dag of vijf hongeren. Al was het alleen maar om van mijn breedtemaat een confectiemaatje te kunnen maken. De vraag is nu natuurlijk wie met mij in een glazen huis zou willen ver- keren. Er zijn ongetwijfeld enkele scherts- en serieuze guren die zich willen opofferen. Als ik het zelf voor het zeggen zou hebben, nodigde ik in ieder geval Ina van Cromvoirt uit.
Ina is de ‘moeder van hospice Francinus de Wind’ en voedster van de voedselbank. Ze staat niet graag in de belangstelling, maar ik neem aan dat ze voor één keer wel bereid is de schroom van zich af te werpen. Want uiteraard koppelen we een goed doel aan het glazen huis. En als Ina ergens sterk in is, dan is het wel in het goede doel. Het moet dan ook wel erg raar gaan willen we niet een paar grijpstuivers vangen. Ik vind overigens wel dat we bescheiden moeten beginnen. Daarom stel ik voor de opbrengst te bestemmen voor een kerstboom mét bewaking op het Raadhuisplein. Want eerlijk is eerlijk: iemand moet het doen.

Over: Iemand moet het doen

„Toen ik hoorde van de plannen om een boekje te maken, was ik meteen enthousiast. Het goede doel kende ik al - ik ben daar vrijwilliger - en dat ik in mijn werk deze combinatie kon maken, leek mij een mooie aanvulling. Gelukkig was Sjaak ook enthousiast en samen met Johan hebben we er in een korte tijd iets moois van kunnen maken. Tijdens het vormgeven zag ik de columns een voor een voorbijkomen en kon ik het niet laten alvast wat te lezen; heerlijk werken met een lach op mijn gezicht. De samenwerking liep als een trein, de tijd was kort, maar het enthousiasme groot en het resultaat mag er zijn…”

Chantal Berber, vormgever

BAARD & KALE

Oplage van 1.600 stuks, opbrengst voor Kersthuis Waalwijk